پدر دانشجو

شعری در وصف مصائب دانشگاه آزاد

همان روزی که فرزندم بشد وارد به دانشگاه // برآمد از درون سنه ام از غصّه وغم آه

بشد دانشجوی آزاد ومن دربند وبیچاره // چرا که نیک می دانم هزینه ساز و سرباره

ازاین پس الوداعی بایدم با خنده و شادی // وبا هرچه پس انداز وحقوق و پول وآزادی

شروع گردید دوران ریاضت ، سختی و حرمان // هرآن چیزی بنا کردم بشد درلحظه ای ویران

زدم چوب حراج بر فرش و تخت و تی وی رنگی // همه چیزم بشد قربانی این کار فرهنگی

به خون دل نمودم جور، پول ثبت نام او // حدیث و داستان و قصّه بود، موضوع وام او

از آن ترسم که تا پایان تحصیلات فرزندم // وتاگیرد لیسانس خویش این دردانه دلبندم

نه سقفی روی سر باشد نه فرشی زیر پای من // به جای خانه گردد محبس و زندان سرای من

شود او فارغ التحصیل و ساقط گردد از من حال // شود« جاوید» دراو حسرت شغل و زمن هم مال



منبع